ΗΧΏ Φλώρινας 2

«Θαυμάσια θα ήταν αν ήμουν ικανός –έστω και με σημάδια λάθους– να έγραφα μόνο οχτώ σειρές για τις ιδιότητες του πάθους. Για τις παρανομίες, τις αμαρτίες, τις κούρσες, το κυνηγητό… Για την απρέπεια στη βιασύνη. Και της πληγής το βογκητό…»

Αυτό, αγαπημένοι μου, ονομάζεται φουτουριστική ποίηση. Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, οφείλω να ενημερώσω πως ο όρος φουτουρισμός πλάστηκε από τον Marinetti. Είναι ένα κίνημα που αφορά σε όλες τις μορφές της τέχνης, λογοτεχνία, ζωγραφική, ποίηση, κινηματογράφο. Ένα κίνημα που στρέφει το βλέμμα και στοχεύει στο μέλλον. Δίνει έμφαση στην απόρριψη για οτιδήποτε θεωρείται στατικό ως παρωχημένο. Προτρέπει στον εορτασμό της αλλαγής, στην πρωτοτυπία και την καινοτομία στον πολιτισμό και την κοινωνία.

Διάβασε περισσότερα

Παρατείνεται η νύχτα, μικραίνει η μέρα
ανάποδα με τον καιρό,
υφαίνεις πάνω στον ιστό
των εγκεφαλικών σου κυμάτων
σαν την αράχνη, για να συλλάβεις
αντί για έντομα, μηνύματα
όπως τα φτερά των νυχτερίδων
που λειτουργούν σαν σόναρ,
στέλνεις σήματα για να βομβαρδίσεις
τις ιδέες που επανέρχονται στην μνήμη σου

Διάβασε περισσότερα

Πόσο το παρόν είναι υπαρκτό
χωρίς την φυσική μας παρουσία
με την δύναμη της σκέψης μόνο
χωρίς να δεις ιδίοις όμμασι τι τρέχει
ένα όχι που μετατρέπεται ασυζητητί σε ναι
μας εξίσωσαν αμφίδρομα
σαν το ρεύμα του Ευβοϊκού κόλπου
ακροβασία δίχως το δίχτυ ασφαλείας
για να λέγεσαι ελεύθερος
πώς να ξεφύγεις από τα σκλαβοπάζαρα

Διάβασε περισσότερα

Μια είδηση τι νέο μπορεί να μας φέρει
ή πόσο τα νέα γίνονται είδηση
που αξίζει τον κόπο να την ακούσουμε
η περιφρόνηση ενός σχολιασμού που δεν μας αφορά
δικαιώνει την κριτική μας υπόσταση
πόσο μέσα μπορεί να είσαι σ’ ένα γεγονός
που δεν έχει κανένα αντίκτυπο σε μας
δεν γίνεται να’ σαι ταυτόχρονα κι εδώ κι εκεί
όταν αποφασίσεις να κλείσεις το ραντάρ σου
μ’ ένα τρόπο που τα μηνύματα φιλτράρονται
για να μην σε κουράζουν
όλο και κάποια αισθητήρια παραμένουν ανοιχτά
όλο και κάποια άλλα αισθητήρια αναπτύσσονται
εκτός από τα βασικά ένστικτα
όμως τα τύμπανα που σε καλούν, η δόνηση τους
πέραν του γνωστού φάσματος
μπορούν να σε αφυπνίσουν
δεν χρειάζονται άλλα λόγια για να σου το πουν
μόνο τα τύμπανα του πολέμου δεν είναι
κανένας διαθέσιμος να τ’ ακούσει,
κάποιοι κτύποι μας φαίνονται μακριά
μα είναι τόσο κοντά
είναι οι χτύποι της καρδιάς.

Ρηγίνος
Αμύνταιο  13.1.18

Μόνος στην βιβλιοθήκη του Αμυνταίου
πέρα από τα πλήκτρα του υπολογιστή
που παλεύει η βιβλιοθηκονόμος να τα καταγράψει
όλα τα βιβλία, δεν ακούς τίποτε άλλο.
Όταν ησυχάσει πέρα για πέρα το πνεύμα σου
αρχίζεις να μιλάς στα βιβλία, τ’ ακούς που κουνιούνται
σαν να χορεύουν σαν να θέλουν να πεταχτούν
έξω από τα ράφια, να βγουν στο δρόμο
και να φωνάξουν το καθένα για λογαριασμό
του συγγραφέα, την αρχική του ιδέα
πριν ακόμα γραφτεί,
προσπαθώ να συλλάβω τα μηνύματα και αισθάνομαι
όπως στο κοιμητήριο που επισκέπτομαι
για να ξεχαστώ και ν’ ακούσω αυτούς
που δεν πρόλαβαν να πουν τίποτα.
Μόλις μπήκαν δυο μικρά παιδιά με την μαμά τους
μιλούσαν ψιθυριστά, σεβάστηκαν τον χώρο
και όλους αυτούς που κοιμούνται στα ράφια
που περιμένουν κάποιος να τους μετροφυλλίσει
για να χαρούν.
Η στεγνή ρητορεία έπαψε να μας εκστασιάζει
ούτε καν μας νανουρίζει
προτιμούμε τα χαμόγελα των παιδιών
με το διερευνητικό τους βλέμμα της απορίας
και δεν είναι απαραίτητο να μας καταλαβαίνουν
εμείς οφείλουμε να ενσκήψουμε
και να καταλάβουμε τι θέλουν.

28-12-17
Βιβλιοθήκη Αμυνταίου
Ρηγίνος

Στο καφενείο ο καπνός πάει σύννεφο
και μέσα στην θολούρα με τις αθλητικές ειδήσεις
στην διαπασών, εσύ μου μιλάς για την οικονομική κρίση
ενώ εγώ σου μιλώ για τα φύλλα του φθινοπώρου
που αλλάζουν χρώματα στους δρύες, τις κερασιές,
τα πλατάνια και τις ακακίες,
εσύ μου μιλάς για τις δουλειές που τρέχουν
πριν μας προλάβει το χιόνι
κι’ εγώ σου μιλώ για τα τελευταία τριαντάφυλλα
και τα οκτωβρούθκια (χρυσάνθεμα) που τρελαίνομαι
εσύ μου μιλάς για ταξίδια εξωτικά
και εγώ παραμιλώ με το ηλιοβασίλεμα του Βιτσίου,
σου λέω, πιο εξωτικά δεν γίνεται
σαν το Αμύνταιο δεν έχει
κι’ εσύ με περνάς για εκτός θέματος.

Αμύνταιο 20-10-2017 – Ρηγίνος

Κοιμισμένα όνειρα
σε υγρό γρασίδι
στρωμένα

Τον σκεπάζει μια
τριμμένη κουβέρτα
σταλμένη από άγιο χέρι

Όνειρα που θα ξυπνήσει
χωρίς μια καλημέρα
χωρίς το χαμόγελο
ενός παιδιού

10.00 το βράδυ
τον προσπερνάω
ενοχα με προσοχή
μην τα όνειρα ταράξω

Θεσ/νίκη 25-11- 2017
Γερμ. Θαν.

Δούναβης, ο ποταμός της αγάπης και του πολέμου
καθαγιασμένος από το σώμα του Ρήγα Φεραίου
δάκρυα και αίμα δεν ξεχωρίζουν στο ηλιοβασίλεμα
πέρασμα ανατολής και δύσης το Βελιγράδι όχι ο Βόσπορος
εμείς ποιανού διαόλου κάλτσα είμαστε
φυτρωμένοι εξωγήινοι αφού δεν υπακούουμε
σε καμιά εντολή σε κανένα νόμο
κινούμαστε σαν πλακτόν ή σαν μαυροπούλια
που αλλάζουν σχήματα στο υγρό και στο στερέωμα
γλιστρούμε στον ρουν της ιστορίας
αφήνοντας αποτυπώματα ανεξίτηλα και φοβερά
αφού μόνο με φοβέρες και αίματα καλούμε
τους απανταχού παλιούς μας φίλους
να μας κατανοήσουν και να μας δεχτούν
όπως ο Οδυσσέας Ελύτης το εκφράζει στο «άξιον εστίν» •
στο κάστρο και στον πεζόδρομο συναντηθήκαμε,
γλώσσα ελληνική, Έλληνες, ενθουσιασμός χαρά
από πού είστε; Φλώρινα, εσείς; Χαλκιδική
και τα χαμόγελα παίρνουν και δίνουν, μόνο
στην πατρίδα όλη μέρα βρίζουμε και κονταροχτυπιούμαστε.

Υ.Γ. Γυρίσαμε την μισή Ευρώπη αλλά σαν το Αμύνταιο δεν έχει!
Συγχαρητήρια στο γραφείο τουρισμού του Θωμά Γιατρακά
για την άρτια οργάνωση και την εκτενή ξενάγηση που είχαμε.

Ρηγίνος